Biz arkadaştık bu sevdiğim kızla. Sonra bu bana yakınlaşıyor gibi geldi. O kadar ahım şahım güzel de değil ha. Sevdiğin kız sana güzel görünür ya öyle garip birşey. Ya bildiğiniz beni kendine aşık etti yakın davranıp şimdide köpekler gibi seviyorum anasını satıyım. Neyse açıldım ben buna, sahile falan gittik. Çıkma teklifi etmedim önce düşünsün diye. Açılmamın ardından 1 hafta geçti. Artık hayırlı bir iş için geliyorum diye mesaj attım; gülümsedi. Gittim yanına gel çıkalım dışarıda konuşalım dedim. Sınav zamanı kimseyle düşünmüyorum gibi bir bahaneyle geldi karşıma. Ben kahroldum tabi. Sağ olsunlar herkes sever beni. Espriliyimdir sınıfı koparırım, millet bana danışır, güvenir falan işte. Yani itici falan değilim haddimi her zaman bilirim en çok o koyuyor bana. Kız da imkansız, ulaşılamayacak biri değil en çok o koyuyor insana. Az önce msnden konuştuk anlattım bunu nasıl sevdiğimi falan. Arada hmm falan diyo konu dışı sorularıma cevap veriyor falan. Deli oldum ama kahroluyorum. Saçlarmı yoluyodum bi ara sinirden gittim kestirdim. Yarın okulda konuşalım dedi; tamam dedim. Ama olumsuz cevap verirse aşk ile nefret arasındaki o ince çizgiyi aşmayı plânlıyorum. Çünkü nefret etmezsem unutamayacağmı bilyorum.
Çok kötü bir duyguymuş bu aşk. Daha öncekileri aşk sanardım; çok daha farklı bu.